-
1 wyuczyć
(-ę, -ysz); vt perf* * *pf.pf.(= nauczyć się) learn (by heart); ( do zawodu) be trained, train ( as an apprentice).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyuczyć
-
2 wyuczyć
wyuczyć [vɨuʧ̑ɨʨ̑]I. vt\wyuczyć kogoś zawodu jdn einen Beruf lehrenII. vr\wyuczyć się czegoś etw erlernen -
3 zaw|ód1
m (G zawodu) (po szkole wyższej) profession; (po szkole niższego stopnia) trade- zawód nauczyciela a. nauczycielski/lekarza the teaching/medical profession- zawód wyuczony/wykonywany one’s acquired/actual profession- nauka zawodu vocational training- wyuczyć się zawodu to learn a trade- wyuczyć kogoś zawodu to teach sb a trade- pracować w swoim zawodzie to work in one’s field- w moim zawodzie potrzebna jest elastyczność in my line of work one needs to be flexible- być architektem/prawnikiem z zawodu to be an architect/a lawyer by profession- być cieślą z zawodu to be a carpenter by trade- kim on jest z zawodu? what’s his profession/trade?- □ wolny zawód freelance occupation; Hist. (lekarz, prawnik) professionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaw|ód1
См. также в других словарях:
wyuczyć — dk VIb, wyuczyćczę, wyuczyćczysz, wyuczyćucz, wyuczyćczył, wyuczyćczony rzad. wyuczać ndk I, wyuczyćam, wyuczyćasz, wyuczyćają, wyuczyćaj, wyuczyćał, wyuczyćany «ucząc wyćwiczyć, wykształcić kogoś w czymś, wdrożyć do czegoś; ucząc utrwalić coś w… … Słownik języka polskiego
zawód — m IV, D. zawódwodu, Ms. zawódwodzie; lm M. zawódwody 1. «umiejętność wykonywania pracy w danej dziedzinie; fachowe, stałe wykonywanie jakiejś pracy w celach zarobkowych; fach, specjalność» Ciekawy, dobry zawód. Trudny, popłatny zawód. Zawód… … Słownik języka polskiego
